„Adiafora. Narkotyk dla mnie” to wariacja na temat tekstu Kaia Hansena, który wystawiany wielokrotnie na scenach europejskich nie miał dotąd polskiej premiery. Siłą dramatu jest jego egzystencjalny i krytyczny wymiar. Pani domu, żona i matka staje się figurą całego pokolenia zanurzonego w „płynnej nowoczesności”, której nurt nieustannie przyspiesza; a jej historia to studium nadwrażliwości, niespełnienia i samotności.