Co pan na to, panie Freud? reż. Marek Brand

Przewrotny autor najniższą liczbą, tzn. jedynką – M1 – obdarzył bohatera / filozofa, a najwyższą – M3 – bohatera / chama, kameleona wyspecjalizowanego w zmianie poglądów. Środkowy M2 to asekurant – bohater między ekstremą intelektualną i behawioryzmem.
Akcja toczy się nieomal w półmroku. Pod kocem i na wierzchu „kotłują się”, dyskutują, maltretują – „trzej mężczyźni”. A może to tylko fantomy, zjawy senne, odbicia ego i alter ego, podświadoma dezintegracja osobowości, świadoma ucieczka od siebie i najbliższych, przekonstruowanie własnej osobowości – pozwalające stawiać pytania Freudowskie, jak sugeruje autor.
To poważne i ponadczasowe dylematy, gdzie wytyczyć granice między życiem a snem, chamem, prostakiem a inteligentem, między siłą woli czyniącą cuda a snem wpływającym destrukcyjnie na życie jak najbardziej realne, ucieczką a powrotem.
Bohaterowie polskiej sztuki nie potrafią podjąć decyzji, boją się konfrontacji, poznania prawdy, powrotu do rzeczywistości. Wybierają ułudę egzystencjalną zamiast świadomego życia. Tkwią w iluzji, niepewności – czy ich życie jest jawą czy tylko snem/złudzeniem rzeczywistości. Pozostaje więc Beckettowskie czekanie na… Godota. Autor nie daje nawet cienia nadziei. „Światło gaśnie i cichnie muzyka”, więc bohaterowie są skazani na sen, bo czyż można żyć w ciemności?

Tekst i reżyseria: Marek Brand
Muzyka: Tomasz Kobiela
Kostiumy: Molga Anna
Obsada: Marek Brand, Jacek Labijak, Maciej Szemiel
Czas trwania: 50 min.
Premiera: 24 kwietnia 2014 r., Teatr Zielony Wiatrak, Gdańsk

***
Prezentacja konkursowa w ramach przeglądu I Sopockie Konsekwencje Teatralne 2017

***
Ze względu na specyfikę sceny osoby spóźnione nie zostaną wpuszczone.

***
Zdjęcia prezentacji wykonane przez Jurka Bartkowskiego.