NIE SPAĆ – ZWIEDZAĆ !

Czy kiedykolwiek marzyłeś o tym, aby spełnić swój amerykański sen? Pełen abstrakcji, niekonwencjonalności, kreatywności, która nigdy nie pozwoliłaby na rzeczywistą realizacje ? Sen jednak może być jawą i nasze odyseuszki są na to dowodem – 10 studentek z Uniwersytetu Gdańskiego ma szanse na wyjazd do USA na 40. Finały światowe Odysei Umysłu.

Jest pewien haczyk!

Aby amerykański sen się spełnił, potrzebne są środki. Dziewczyny nie próżnują i wykorzystają swoje niezwykłe talenty, do pozyskiwania funduszy.

Grupa OCH w składzie: Ewa Kielar, Emi Duszyńska, Karolina Kluczkowska, Agnieszka Zdybel, Julia Stelmach, Wiktoria Nasuta, Julita Zielińska i Weronika Sydow wspomoże odyseuszki i zagra dla państwa swój autorski koncert zatytuowany „Nie spać – zwiedzać”  Dziewczyny mimo tego, że się różnią, potrafią na scenie zamienić się w jeden żywy organizm, dający publiczności ogromną różnorodność emocji i pasji, która w nich płynie.

Projekt OCH powstał z inicjatywy Weroniki Sydow i Julity Zielińskiej – dwóch zdolnych artystek, które zapragnęły otwierać ludzi na niekonwencjonalne i eksperymentalne rozwiązania muzyczne poprzez kompleksowe nauczanie : emisję głosu, improwizację, ekspresję sceniczną, rytm, harmonię, kulturę muzyczną. Głównym założeniem projektu jednak była kompozycja, której warsztaty pozwoliły każdej z członkiń zespołu na stworzenie własnego utworu w danej konwencji.

12 maja
Teatr BOTO
Start : 19:00
Wstęp : 15 zł – pomóż dziewczynom spełnić amerykański sen!
+ jeśli macie ochotę wesprzeć je ponadprogramowo, będzie stała kreatywna puszka! Zapraszamy!

Zapraszamy również do śledzenia naszych postępów w spełnianiu marzeń -> ACK w USA

Podczas koncertu będzie można zdobyć wyjątkowe printy z wizerunkiem Szczwanego Mąciciela autorstwa Mrcl.

Scenariusz: Jakub Roszkowski
Reżyseria: Adam Nalepa
Obsada: Sylwia Góra Weber, Grzegorz Sierzputowski
Kostiumy: Agnieszka Kaczyńska
Stylizacja: Jaga Hupało
Muzyka: Marcin Mirowski
Scenografia: Tomasz Weber
Czas trwania: ok. 70 min

„Dawno, dawno temu, za górami, za lasami, w krainie wiecznych lodów, żył sobie w drewnianej chatce dojrzały mężczyzna. Niektórzy mówili, że stary nawet. Pustelnik. Jego życie było proste i monotonne. Wiatr i ciągle padający śnieg powoli sprawiły, że przestał się w ogóle uśmiechać, a mróz skleił jego wargi, że prawie w ogóle się nie odzywał, a jeśli nawet, to bardzo cicho. Ponoć aż zzieleniał i zgnił od tego zgorzknienia i samotności, tak że bały się go nawet dzikie zwierzęta. Tylko jego rudy kocur się go nie bał. Ale nie było to takie dziwne. Rudy kot był olbrzymi i polował nawet na psy. Pewnego razu, do chatki pustelnika zapukała młoda, piękna dziewczyna. Ubrana cała na biało, z książęcym diademem na czole. Niewinna taka. Prawdziwa biała księżniczka. Wyszła ona na chwilę ze swojego pięknego zamku z alabastru, żeby trochę poodkrywać świat, ale zgubiła drogę i strasznie zmarzła na śniegu. Na widok człowieka i ciepłego przytulnego domu, uśmiechnęła się tak gorąco, że jego zamarznięte serce zmiękło i zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia. Kupili sobie firanki i dywan i od tej pory żyli razem długo i szczęśliwie…”.

„Zielony mężczyzna” to druga, po zaskakującym debiucie „Morze otwarte”, sztuka młodego gdańskiego dramaturga Jakuba Roszkowskiego utrzymana w bajkowym klimacie. Mężczyzna – samotnik, melancholik i pesymista, kobieta – piękna, dobra i niewinna to reprezentanci dwóch przeciwstawnych światów. Lecz happy end wydaje się możliwy, bo przecież dobro zawsze wygrywa, a prawdziwa miłość pokona każdą przeszkodę. Bo tak to już w bajkach jest. Zarówno tych opowiadanych na dobranoc, autorstwa Hansa Christiana Andersena, jak i tych „made in Hollywood”. Lecz nie tym razem. Bo nic nie jest tylko dobre lub tylko złe, białe lub czarne. Wszystko tonie w różnych odcieniach szarości, szarości codzienności. W miarę rozwoju akcji, baśniowa poświata znika jak różdżką odjąć i okazuje się jedynie przykrywką do opowiedzenia historii bardzo realnej, bardzo współczesnej. Historii dwojga ludzi poszukujących miłości, zrozumienia, ciepła i bliskości. A jak to w relacjach między ludźmi bywa, nie zawsze jest jednoznacznie i wprost.

***
Ze względu na specyfikę sceny osoby spóźnione nie zostaną wpuszczone na spektakl.

***
fot. Jurek Bartkowski

Gdynia Improvisers Orchestra to zespół i zarazem projekt kroczący, skupiający muzyków otwartych na swobodną improwizację. Orkiestra prowadzona jest przez dyrygenta za pomocą gestów (improwizacja dyrygowana). Projekt założyciela ma na celu umożliwienie spotkań muzyków z różnych środowisk: improv, jazz, klasyka, alternatywa, rock czy pop i wspólne muzykowanie bez ograniczeń stylistycznych.

Improwizujący GIO w Boto:

Paulina Porszke, Aga Brenzak, Emilia Pollock, Agnieszka Rassalska, Bolec Bolesław Bolczyński – głos
Piotrek Szlempo, Adam Skorczewski- trąbka
Piotr Dunajski – tuba
Jakub Klemensiewicz, Mariusz Kawalec, Łukasz Żurawski – saksofon
Michael Sangita Andrews, Piotr Drabarek – gitara
Filip Arasimowicz, Bartosz Borzeszkowski – bas
Dominik Kisiel – syntezator
Grzegorz Aleksander Sycz, Maksymilian Kreft – perkusja
Sławomir Rodriguez Porębski – instr. perkusyjne
Marcin Bożek – prowadzenie

System gestów, którymi dyrygent prowadzi orkiestrę, nazywany jest Conduction. Opiera się on na kilkunastu znakach opracowanych w latach 80-tych przez Lawrencea  D. „Butch” Morrisa, wynalazcę metody i propagatora swobodnie dyrygowanej improwizacji. Dyrygent prowadzący orkiestrę opracowuje również własne znaki, które rozszerzają możliwości komunikacyjne z zespołem, nadając orkiestrze indywidualne brzmienie.

Orkiestra czerpie inspirację z zespołów Krakow Improvisers Orchestra i Viena Improvisers Orchestra, z których dyrygentami (Paulina Owczerek, Michael Fischer) Marcin Bożek miał zaszczyt pracować.

Orkiestra swoją premierę miała 18 stycznia 2018 roku w Teatrze BOTO. W tym momencie liczy 44 członków gotowych na spotkanie i wspólne muzykowanie. Liczba improwizatorów dostosowana jest do miejsca, warunków sprzętowych i wymagań organizatora. Najważniejszą ideą muzykowania jest miejsce, czas oraz dyspozycyjność członków orkiestry, której grono eksplorowania wspólnej muzycznej przygody i spotkania powiększa się, co jest ewenementem na skalę krajową.

https://soundcloud.com/user-100102955

Foto: Magdalena Rosman