Na wschodzie rozkwita disco-polo. Na południu artyści wciąż śpiewają poezję. Obie te zwaśnione strony postanowił pogodzić człowiek z północy, Szymon Jachimek, członek nieistniejącego już Kabaretu Limo. Przybrał on pseudonim MARIUSH i stworzył unikatowy styl w historii muzyki: disco-liryko. W tym gatunku wszystko jest możliwe. Taniec spotyka się z refleksją, Boys z Szymborską, a głębokie metafory z hej nananana.

Podczas wieczoru z disco-liryko na scenie znajduje się sam Mariush oraz towarzyszący mu pianista Hubert. Pomiędzy swoimi hitami („Czemu nie ma ciebie tu, krowa smutno robi mu” i wiele innych) Mariush dzieli się swoimi przemyśleniami na temat kobiet, pogody i życia w Ciechanowie. Jako że niewiele trzeba, aby stworzyć przebój disco, jeden z numerów jest całkowicie improwizowany na podstawie pomysłów zaproponowanych przez widownię. Bohaterem tej piosenki jest oczywiście kobieta, bo trudno wyobrazić sobie Mariusha i całą muzykę disco bez nieustannego wyznawania miłości do płci pięknej.

Recital Mariusha to inteligentny i zabawny komentarz do popularności muzyki disco-polo w naszym kraju. Bez wulgarnych żartów i natrętnego szyderstwa Szymon Jachimek zaprasza widzów do lepszego świata, w którym disco bawi, a poezja… też bawi.

Aby zapoznać się bliżej z jedynym wykonawcą disco-liryko na świecie, polecamy film, który rozpoczął karierę Mariusha (1,2 mln wyświetleń) oraz fanpage Mariusha: https://www.facebook.com/mariush.official

Prezentacja spektaklu nagrodzonego Dużą Konsekwencją Teatralną podczas I Sopockich Konsekwencji Teatralnych 

Spektakl SAM. oparty na tekstach Williama Shakespeare’a, Samuela Becketta i Sarah Kane nie posiada tradycyjnej struktury dramatycznej, gdzie historia bohatera, poprzez perypetie, zmierza do jakiegoś finalnego rozwiązania. Nie ma w nim też wyraźnie zarysowanej postaci scenicznej, o której można powiedzieć coś jasnego i pewnego. Akcja spektaklu zbudowana jest z zabłąkanych fragmentów „Hamleta”, „Towarzystwa” i „Psychosis 4.48”. Ich wspólnym tematem jest świadomość, świadomość kogoś, kto za wszelką cenę chce ustalić, kim tak naprawdę jest, chce poznać tego kogoś, którego twarz wykleja wnętrze jego umysłu? Takie pytania — czy nam się to podoba czy nie — docierają do nas wyraźnie i nieubłaganie w sytuacji kryzysu tożsamości, w stanach szoku lub załamania nerwowego. Dlatego taki, a nie inny dobór tekstów. Beckett pyta z precyzją i metodycznością, nieomal kartezjańską. Sarah Kane krzyczy, bez ogródek, prosto z serca. Szekspir wyśpiewuje to w monologach szalonego Hamleta. Co ich łączy? To, że człowiek musi toczyć ten pojedynek sam. Aktor ma jednak na scenie tą przewagę, że towarzyszy mu stale jego teatralny, wizualny sobowtór, umożliwiając sytuację dialogu tak z autorem, jak i z widzem.

W sferze praktyki teatralnej, spektakl powstał z inspiracji ostatnim etapem pracy Jerzego Grotowskiego, odkryciami psychologii zorientowanej na proces Arnolda Mindella, a w głównej mierze sytuacjami dialogicznymi wynikającymi z autoreferencyjnych struktur narracyjnych monologów beckettowskich. Ten ostatni obszar jest centralnym polem badawczym artysty i głównym tematem jego przewodu doktorskiego, realizowanego pod okiem prof. Krystiana Lupy.

W praktycznym badaniu sytuacji dialogicznej twórca korzysta z wiedzy i konsultacji psycholożki Agnieszki Wróblewskiej z Warszawskiej Akademii Psychologii Zorientowanej na Proces.

Reżyseria, choreografia, scenografia, kostiumy: Przemysław Wasilkowski
Tekst: Przemysław Wasilkowski na podstawie Samuela Becketta, Sarah Kane, Williama Shakespeare’a
Obsada: Przemysław Wasilkowski
Data premiery: 20 września 2016 r., Instytut Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Czas trwania: 60 min.

***

Ze względu na specyfikę sceny osoby spóźnione nie zostaną wpuszczone.

Jak brzmi swobodna improwizacja po przeszło dekadzie nieprzerwanej wspólnej pracy i koncertowania?

Zapraszamy na koncert duetu, który w swoim dorobku artystycznym posiada 5 płyt, niezliczone recenzje w kraju i poza jego granicami oraz setki koncertów klubowych.

***
Olbrzym i kurdupel – to duet improwizatorów, Marcin Bożek i Tomek Gadecki.� Wspólne muzykowanie pozwala im spełniać się artystycznie. W improwizacji czują się wolni i nieskrępowani niczym. Ich gra przesycona jest emocjami, które prowadzą ich w bardzo różne stylistycznie rejony muzyczne. Muzycy od samego początku przyjęli konwencję swoich koncertów jako spektaklu dźwięku i obrazu. Współpracując z uznanymi artystami sztuk audiowizualnych Tomek i Marcin występują w białych kombinezonach na których wyświetlane są wizualizacje.

***
www.olbrzymikurdupel.pl

Bezprecedensowy projekt muzyczny wykorzystujący terapeutyczną moc gongów i mis dźwiękowych oraz przestrzeń nieskrępowanej, gitarowej improwizacji. Połączenie tych instrumentów wprowadza muzyków i publiczność w sferę wzajemnej, emocjonalnej wymiany, a każde takie spotkanie inspirowane jest wyjątkowością miejsca i czasu.

Mr Kiewicz – z zamiłowania muzyk samouk, didżej, były perkusista oraz masażysta dźwiękiem i terapeuta, który od 10 lat zajmuje się masażami dźwiękiem metodą Petera Hessa oraz innymi technikami masażu manualnego.
W czasie koncertów wykorzystuje wyłącznie specjalnie dobrane i zharmonizowane chińskie gongi i ręcznie kute nepalskie misy dźwiękowe, dopuszczone do terapii dźwiękiem przez niemiecki instytut dźwięku Petera Hessa.

Tomek Leś – wszechstronnie utalentowany muzyk. Rozwinął umiejętność gry na gitarze, która jest jego główną pasją, a także na perkusji, instrumentach klawiszowych, gitarze basowej, trąbce, skrzypcach. Absolwent Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach. Profesjonalny artysta od ponad 15 lat. Współzałożyciel zespołów: Japoto, 100nka, Wszystko Dla Szpanu, 1724 trio.
Gitarzysta w Kaliber 44 i Abradab. Grał i nagrywał m.in. z takimi artystami, jak: Olga Szwajgier, Mikołaj Trzaska, Antoni Ziut Gralak, Mateusz Pospieszalski, Jerzy Mazzoll, Sławomir Jaskółke, Bronisław Duży, Włodzimierz Kiniorski, Robert Brylewski, Krzysztof Zalewski, Dj Eprom, Zgas, L.U.C., Herb Robertson (USA), Joe Fonda (USA), Ágoston Béla (HU), Viktor Tóth (HU), Emil Gross (A), Sylvia Bruckner (A), Markus Krispel (A).