Spektakl walczy o nagrodę na tegorocznej edycji Sopockich Konsekwencji Teatralnych.

W ciągu siedmiu lat Sopockich Konsekwencji Teatralnych to już trzecia odsłona „Nocy Helwera”. Sztuka Ingmara Villqista jest nie tylko aktorskim wyzwaniem, ale najwidoczniej przez ćwierć wieku nie straciła ze swojej aktualności i siły rażenia. To historia samotnie wychowującej matki, starającej się chronić umysłowo niepełnosprawnego syna przed światem, fascynującym jego dziecięcą, naiwną psychikę. Światem, który wielkimi krokami zmierza w stronę brunatnego totalitaryzmu, nietolerancji i ksenofobii, głosząc hasła o sile kolektywu i potędze mas, A potem jak każda rewolucja pożera własne dzieci. Szczególnie te inne, nieprzystosowane systemowo. W swojej minimalistycznej inscenizacji Sylwester Biraga obdziera opowieść z wszystkiego, co zbędne, także z niepotrzebnej teatralności i powierza „pole bitwy” swojemu wspaniałemu duetowi (Halina Chrobak i Piotr Duda). To tylko potęguje poczucie, że wszystko dzieje się tu i teraz, na naszych oczach i w naszej rzeczywistości I nagle, wsłuchani w retorykę polityków, widzimy kadry z białoruskiej granicy czy z ostatniej defilady w Dzień Wojska Polskiego. „Noc Helwera” Teatru Druga Strefa o spektakl, który nakłania, by w pierwszej linii wsłuchać się w nas samych. Jak silni jesteśmy my?

tekst: Ingmar Villqist / reżyseria, scenografia:
Sylwester Biraga / obsada: Halina Chrobak,
Piotr Duda / Teatr Druga Strefa, Warszawa

Spektakl walczy o nagrodę na tegorocznej edycji Sopockich Konsekwencji Teatralnych.

Mit o Orfeuszu i Eurydyce to symbol niekończącej się miłości, silniejszej nawet od śmierci, bo grecki heros, poeta i genialny śpiewak nie waha się wyruszyć do Hadesu, krainy umarłych i cieni, by odzyskać swą utraconą ukochaną. Na ogół wszystkie adaptacje mitu koncentrują się na Orfeuszu, redukując Eurydykę do roli swoistego trofeum i ozdobnika. Ale nie u Elfriede Jelinek, austriackiej skandalistki i feministki par excellence, i nie u aktorki Kamili Sammler, która swój monodram oparła na sztuce Noblistki „Cienie. Eurydyka mówi”. Godzinny monolog Eurydyki to potok słów kobiety, która, pokornie żyjąc w cieniu męża, całe życie milczała. Paradoksalnie dopiero teraz, w zaświatach, Eurydyka emancypuje się, uczy artykułować siebie i sama już tylko jako bezcielesny cień uwalnia się z cienia Orfeusza. Który święty nie był. Zaskakująca jest ta przewrotność. I powalająca huśtawka emocji, którą serwuje nam Kamila Sammler w scenografii jej autorskich zdjęć cieni i w dialogu z przez nią jak u Becketta puszczanymi z magnetofonu głosami, szeptami i skrawkami wspomnień. Trudno pozostać obojętnym na te intymne wyznania. Po takim świecie jeszcze chyba
nikt nas nie oprowadzał.

tekst: Elfriede Jelinek / wizualizacje: Sergiusz
Sachno / muzyka i dźwięk: Eryk Kotys / reżyseria,
scenografia, kostiumy, obsada: Kamila Sammler

Spektakl walczy o nagrodę na tegorocznej edycji Sopockich Konsekwencji Teatralnych.

„Wiera”

Monodram muzyczny trójmiejskiej aktorki Agnieszki Babicz. Oparty jest na biografii i piosenkach z repertuaru – Wiery Gran. Wielkiej, zapomnianej już artystki, polskiej pieśniarki żydowskiego pochodzenia, aktorki kabaretowej i filmowej, która podczas wojny śpiewała w getcie warszawskim, a po wojnie była prześladowana oskarżeniami o kolaborację z Niemcami stając się ofiarą ówczesnego hejtu.

Urodziła się w rodzinie żydowskiej jako córka Eliasza i Luby Grynbergów. Miała starsze siostry Hindę (Helenę) i Marjem (Marylę). Początkowo mieszkała w Wołominie, a od 1931 roku w Warszawie, gdzie uczęszczała do szkoły tańca Ireny Prusickiej (m.in. ze Stefanią Grodzieńską i Franciszką Mann).

Młoda artystka matowym kontraltem wykonywała w warszawskich kabaretach piosenki o miłości. Do wybuchu wojny nagrała ich 60 na 28 płytach. Od wiosny 1942 r. była artystyczną sensacją Café Sztuka w warszawskim getcie.

Przeżyła okupację jako jedyna z rodziny. Do końca życia odpierała zarzuty, że wyjście z getta okupiła kolaboracją z gestapo. Mimo oświadczeń i wygranych procesów wciąż spotykała się ostracyzmem ludzi dających wiarę oskarżeniom. Bardzo chciała oczyszczenia się z pomówień – m.in. dlatego napisała książkę „Sztafeta oszczerców: Autobiografia śpiewaczki” (1980), na której podstawie powstał tekst monodramu.

W roli Wiery: Agnieszka Babicz
Tekst monodramu: Cezary Rossa
Reżyser: Krzysztof Stasierowski
Oprawa muzyczna i aranżacje piosenek: Paweł Stankiewicz
Światło i dźwięk: Maciej Boryszewski

Spektakl walczy o nagrodę na tegorocznej edycji Sopockich Konsekwencji Teatralnych.

STAND-UP
reż. Aleksandra Gosławska

ILE WARTA JEST SZTUKA?

Aleksandra Gosławska, wykorzystując schemat stand-upu oraz motyw duchów przeszłości, przyszłości i teraźniejszości (znany z OPOWIEŚCI WIGILIJNEJ Charlesa Dickensa), zabiera widzów do swojego świata – prezentując słodko-gorzką opowieść o własnej drodze artystycznej.

Duchami okazują się niepozorne przedmioty – jednopalczasta, zimowa rękawiczka, figurka Matki Boskiej czy ogromne ucho Wergiliusza – które dzięki sprawnej animacji Gosławskiej ożywają na scenie i prowadzą dialog z bohaterką.

Duchy pokazują bohaterce jak brak pewności siebie, negacja własnej wartości i swoich umiejętności, a także przedkładanie dobra sztuki nad własne zdrowie wpływa na jej życie. Opowiadają aktorce o skutkach takiego działania, prezentując jej również ten z najczarniejszych scenariuszy – dołączenie za rok do Klubu 27. W jej przypadku jednak nie będą potrzebne żadne używki, wystarczy jej styl życia

Autorka, reżyserka, performerka: Aleksandra Gosławska

Producent: Akademia Teatralna im. A. Zelwerowicza w Warszawie Filia w Białymstoku

Opieka pedagogiczna: Błażej Piotrowski
Ruch sceniczny: Aleksandra Gosławska
Życzliwe głosy: Magdalena Mickiewicz, Mirella Burcewicz, Piotr Gadomski, Agata Nierzwicka
Pomoc muzyczna: Jakub Wietrzyński
Plakat: Karolina Krot

czas trwania: 45-50 min

wiek: 15+

***
Regulamin:
– obowiązują maseczki zasłaniające usta i nos
– obowiązkowa dezynfekcja rąk przy wejściu
– uzupełnienie krótkiego oświadczenia o braku styczności z covid- 19 (dostępne na miejscu)
– ze względu na specyfikę sceny osoby spóźnione nie zostaną wpuszczone.
– na spektakle obowiązuje zakaz wnoszenia napojów!