Skład :
Ilona Damięcka – piano
Paweł Urowski – kontrabas
Krzysztof Szmańda – perkusja

ILONA DAMIĘCKA – pianistka, wokalistka, kompozytorka, absolwentka Akademii Muzycznej – Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej w Katowicach, członkini Stowarzyszenia Muzyków Jazzowych. Od najmłodszych lat rozwijała się pod kierunkiem Wojciecha Niedzieli, u którego zdobywała wiedzę na temat harmonii i improwizacji oraz stylów jazzowych. Pod koniec studiów przeprowadziła się do Krakowa. Tam też, przez okres dwóch lat, współpracowała z saksofonistą Januszem Muniakiem.

Grała również z takimi muzykami jak: Francesca Bertazzo Hart – voc, Helga Plankensteiner – sax, Johanna Silanpa – voc Eric Allen – dr, Tyler Hornby – dr, Enrico Tommasini – dr, Richard Anderson – b, Rasmus Schmidt – dr, Piotr Wojtasik – tr, Maciej Sikała – sax, Przemek Dyakowski – sax, Jan Ptaszyn Wróblewski – sax, Piotr Baron – sax,Henryk Miśkiewicz – sax, Wojciech Staroniewicz – sax, Mieczysław Szcześniak – voc, Marcin Pospieszalski – b, Marcin Jahr – dr, Ewa Uryga – voc, Dominik Bukowski – wibrafon, Janusz „Macek” Mackiewicz – b, Jerzy Małek – tr, Marcin Gawdzis – tr, Maciej Grzywacz – gitara, Piotr Lemańczyk – b, Tomasz Sowiński – dr, Tomasz Grzegorski – sax, Tomasz Kudyk – tr, Maciej Adamczak –b, Sebastian Frankiewicz – dr .Michał Barański – b, Łukasz Żyta – dr.

>>> KONCERT  W OGRÓDKU <<<
>>> WSTĘP WOLNY <<<

Na wieczór „Solo nowel” złożą się cztery miniaturowe spektakle improwizowane, które zostaną zagrane tu i teraz, na oczach publiczności, bez napisanego scenariusza.

„Moim założeniem jest to, by każda z nowel rozpoczęła się od innej inspiracji podanej przez publiczność. W celu pozyskania owych inspiracji, zadam widzom pytania, dotyczące nadchodzącego minispektaklu. Czasem poproszę o jakiś szczegół charakteru bohatera, czasem o miejsce akcji, a czasem o temperaturę pierwszej sceny i element scenografii. Różne pytania = różne odpowiedzi = różne nowele.

Od lat w teatrze impro fascynuje mnie możliwość żonglowania konwencjami fabularnymi, możliwość zagrania na scenie wszystkiego za pomocą umowności, pantomimy, absurdalnych efektów specjalnych oraz możliwość emocjonującej Opowieści. Dzięki solowej improwizacji, którą od jakiegoś czasu się zajmuję, mogę zabrać widzów i siebie w głąb swej wyobraźni i zobaczyć, gdzie się wypłynie. I o ile w spektaklu „Sam Termos” improwizuję jeden, długi fabularny spektakl, to „Solo nowele” mają dać mi możliwość wyżycia się w zbudowaniu kilku suspensów w różnych światach i konwencjach jednego wieczoru.

Trochę sensacji, może romansu, absurdu, fantastyki, zwierząt, na pewno też garść pośmiania się z tego, jak pokręcone jest życie bohaterów moich nowel! I jeden ja!

Zapraszam,

Wojciech Tremiszewski”

grafika: Pawel Krol Art

BOTO Bluesowy Poniedziałek.
Sezon 2, epizod 45

Otwieramy scenę, udostępniamy wzmacniacze, gitary, mikrofony, cajony, perkusję i zapraszamy wszystkich muzyków i słuchaczy. Gramy bluesa. Słuchamy bluesa.

Wstęp wolny

***
fot. Bartosz Wołk-Karaczewski

***
Wspiera nas Zwierzyniec

„Podróż do Buenos Aires” to tekst powalający. Litania żali i zarzutów starzejącej się kobiety, która własną starość wyobrażała sobie trochę inaczej – w beztrosce, komforcie psychicznym, spokoju ducha, w kręgu kochającej rodziny, u synów (w Kanadzie?), u córki lub sióstr (w Buenos Aires?). Co najmniej. 

To tekst porażający. Potok łez, przekleństw i wylanej żółci matki i siostry, która całe życie tylko dla swoich bliskich żyła i na nich pracowała, która sobie zasłużyła na respekt, wdzięczność i opiekę.

To tekst prześmieszny. „Work in Regress” głosi podtytuł sztuki, bo w regresie starzenia i popadania w szaleństwo zawsze tkwi nuta rozbrajającego komizmu. Przynajmniej dla odbiorcy. Przynajmniej w fazie początkowej. A potem śmiech zamiera w gardle. 

To tekst przesmutny. Krzyk niemocy, podróż do jądra samotności, przez lęki, paranoje, przywołane duchy przeszłości aż po wyimaginowanych przyjaciół-słuchaczy – choćby tylko po to, by nie być tak strasznie samotną, by nie prowadzić rozmów jedynie ze sobą. 

Wspaniałe wyzwanie dla aktorki, kompleksowa postać do zbudowania. Wskrzesić do życia słowo. Znaleźć prawdę, prawdziwe emocje. Zestarzeć się na scenie. Wykrzyczeć, wypłakać, wyszaleć, puścić, stracić kontrolę. Przejść przez cały rejestr stanów psychicznych, zbudować emocjonalny dialog z widzem i go w nieoczywisty sposób zakończyć. I zmierzyć się z prapremierowym pierwowzorem, samą Gabrielą Muskałą, która od 2001 roku nieustannie kreuje rolę Walerii, zdobywając liczne nagrody w kraju i za granicą.

„Podróż do Buenos Aires” Amanita Muskaria
Reżyseria: Adam Nalepa
Występuje: Sylwia Góra Weber

Czas trwania: 70 minut
Premiera: 16 grudnia 2018 (Teatr BOTO)
Zrealizowano z udziałem finansowym Gminy Miasta Sopotu oraz Województwa Pomorskiego.

***
Ze względu na specyfikę sceny osoby spóźnione nie zostaną wpuszczone na spektakl.

Spektakl tylko dla widzów dorosłych.

Basia Oblesia to istota płci żeńskiej, zrodzona z miłości. Długo czekana. Zdrowa. Raczej.
Na co dzień to zwyczajna, normalna dziewczyna. Taka sobie Ewela.
Tyle, że czasem, COŚ JEJ się dzieje w głowę.
Taki przeciąg się JEJ robi pomiędzy czaszką, no i nagle staje się kimś zupełnie innym… Znacie to..? Znacie..?!?

Basia zamieszkuje bagniste tereny, gdzieś pomiędzy standupem a monodramem.

Odżywia się atencją. Ładna i brzydka. Taka i siaka.

Lubi pokazywać cycki, ale oczywiście nidy tego nie robi, nigdy! Potrafi ugryźć, doprowadzona do ostateczności spuszcza Baśkę ze smyczy, bez kagańca.

Jej pasją są frędzle oraz dramaty Mateusza Pakuły, znanego i nagradzanego przecież Dramaturga. Sama, prawie codzień, czaruje publiczność w Teatrze Dramatycznym w Kielcach, słuchając przy tym muzyki Marcina Pakuły. Lubi fotografię i sesje z Mateuszem Śliwą, zdobywcą Oskara. Ma przyjaciół. Jest w wieku mocno ponadgimnazjalnym, ale jeszcze lepi. Też Matka. Żyje w Polsce.

Panie i Panowie!

Ugoszczę chlebem i SOBĄ!

Ewelina Gronowska

***

Ze względu na specyfikę sceny osoby spóźnione nie zostaną wpuszczone na spektakl.