Otwieramy scenę, udostępniamy wzmacniacze, gitary, mikrofony, cajony, perkusję i zapraszamy wszystkich muzyków i słuchaczy. Gramy bluesa. Słuchamy bluesa.

Wstęp wolny

***
fot. Bartosz Wołk-Karaczewski

***
Wspiera nas Zwierzyniec

Gdańsk Necropolitan Orchestra
“Jak dorobiliśmy filozofię do muzyki”

Necrosofia – [Greek nekro – combining form of nekrós – dead person, corpse, (adj.) dead; sophia – Koine Greek: σοφία sophía – wisdom]

1 i 2 listopada 2018 roku zeszliśmy do podziemi, by nagrać bardzo osobistą płytę. Postanowiliśmy nie popełniać żadnych założeń, ustaleń ani grać gotowych kompozycji. Nie można przygotować się na spotkanie z otchłanią. Z definicji jest niepoznana i pełna zagrożeń ale zawiera w sobie ogromny potencjał, z którego można czerpać, jeśli gotowi jesteśmy odważnie kroczyć poprzez jej zawiłe kurytarze. Pragniemy, by zimne limbo wiecznego trwania w którym można spotkać iskierki reminiscencji przeszłego życia na ziemi było dla nas i uważnych słuchaczy źródłem wiedzy.

Żeby móc porozumieć się z tym, co wykracza poza sferę logicznego rozumowania w świecie materialnym musieliśmy otworzyć się na działanie naszej nieświadomości i za jej pomocą szukać nowego języka, dźwięków, ciszy. Zaufaliśmy intuicji i pozwoliliśmy by była nam przewodniczką, by prowadziła nas przez nas samych do krain, o których istnieniu nie wiedzieliśmy.

Wiedza o śmierci w naszej historii to wiedza o tym, co podziemne, ukryte, schowane, martwe dla nas i otaczającego świata. To szlak, na którym brak ścieżek, gdyż nikt nim nie chadza. To emocje i uczucia nieużywane, zakurzone na strychu naszej przeintelektualizowanej i pysznie racjonalniej psyche. To brzydota, lęk, odraza, niemoc ale i dziecięca naiwność, nadzieją czy wiara. Ktoś odważny i czujny może dosłyszy pojękiwania wynędzniałej miłości zamkniętej w kuferku Davy’ego Jonesa albo dostrzeże jej tryumf i ciepło wyniesione na firmament.