Wielki literacki eksperymentator Raymond Queneau (1903 – 1976) zawdzięcza światowy sukces dwóm dziełom: powieści „Zazi w metrze” i ĆWICZENIOM STYLISTYCZNYM, powstałym w 1947 roku. Inspiracją do Cwiczeń okazał się koncert, podczas którego wykonano fugę Bacha. Queneau pomyślał, że interesujące byłoby stworzenie w literaturze czegoś podobnego, co powstaje dzięki zwielokrotnieniu wariacji, niemal ad infinitum.

Tekst przez długie lata uchodził za nieprzekładalny. Ćwiczenia napisane są bowiem zgodnie z zasadami kombinatoryki, dzięki którym błahy, wręcz niegodny uwagi incydent w autobusie, opowiadany jest na 99 sposobów z wykorzystaniem wszelkich możliwych figur retorycznych i stylów literackich. Zadania przełożenia podjął się z sukcesem Jan Gondowicz, a książkę wydał w 2005 roku Czuły Barbarzyńca. Muzyczność, matematyczność, niepohamowana swoboda mutacji, gra przypadku i symetrii, inwencji i konwencji uwiodła twórców na tyle, że postanowili uruchomić wodze aktorskiej i muzycznej fantazji.