DWIE LUB TRZY RZECZY, KTÓRE O NIEJ WIEM. SONET PROZĄ O SUSAN S.
tekst: Agnieszka Wolny-Hamkało
reżyseria: Agnieszka Wolny-Hamkało / Mikołaj Mikołajczyk
występują: Jolanta Olszewska oraz Mikołaj Mikołajczyk i Tomasz Sikora (muzyka na żywo)
Fundacja Rezonanse Kultury, Lublin

Monodram o Susan Sontag opowiada o głodzie badaczki, obsesyjności naukowca i fizjologii pisania. O tym, co robi z nami łaknienie i jaką cenę płaci się za sławę, także w świecie nauki. To kara za moje łaknienie, mój głód. Nigdy nie umiałam żyć z resztek po innych – pisała Sontag, jedna z najbardziej wpływowych intelektualistek lat 60. i 70. Pierwsza „celebrytka” współczesnej humanistyki: przestrzegała przed „wpływowymi obrazami”, a sama stawała się „wpływowym obrazem”. Jej skomplikowane życie osobiste, trudny charakter i intelektualna żarłoczność do dzisiaj budzą kontrowersje. Jedno jest pewne, dała światu najlepsze po Walterze Benjaminie eseje o fotografii. A sama dostała wszystko, co może dać tzw. szczodre życie: nienawiść i czułość, uwielbienie i strach. „Susan Sontag? Ta hucpiara?”, „Gdyby zechciała poczytać, wiedziałaby, że kamp był metodą prezentacji scenicznej w angielskim wodewilu już w połowie XIX wieku”. „Zwyzywała mnie od idiotek”. „Władcza, żarłoczna, kompulsywna”, szekspirowska, ibsenowska, niezapomniana Susan S.