Na wieczór „Solo nowel” złożą się cztery miniaturowe spektakle improwizowane, które zostaną zagrane tu i teraz, na oczach publiczności, bez napisanego scenariusza.

„Moim założeniem jest to, by każda z nowel rozpoczęła się od innej inspiracji podanej przez publiczność. W celu pozyskania owych inspiracji, zadam widzom pytania, dotyczące nadchodzącego minispektaklu. Czasem poproszę o jakiś szczegół charakteru bohatera, czasem o miejsce akcji, a czasem o temperaturę pierwszej sceny i element scenografii. Różne pytania = różne odpowiedzi = różne nowele.

Od lat w teatrze impro fascynuje mnie możliwość żonglowania konwencjami fabularnymi, możliwość zagrania na scenie wszystkiego za pomocą umowności, pantomimy, absurdalnych efektów specjalnych oraz możliwość emocjonującej Opowieści. Dzięki solowej improwizacji, którą od jakiegoś czasu się zajmuję, mogę zabrać widzów i siebie w głąb swej wyobraźni i zobaczyć, gdzie się wypłynie. I o ile w spektaklu „Sam Termos” improwizuję jeden, długi fabularny spektakl, to „Solo nowele” mają dać mi możliwość wyżycia się w zbudowaniu kilku suspensów w różnych światach i konwencjach jednego wieczoru.

Trochę sensacji, może romansu, absurdu, fantastyki, zwierząt, na pewno też garść pośmiania się z tego, jak pokręcone jest życie bohaterów moich nowel! I jeden ja!

Zapraszam,

Wojciech Tremiszewski”

grafika: Pawel Krol Art

SUPERPRODUKCJA TEATRU BOTO!

5 aktorów.
Profesjonalna choreografia.
Rozbudowana scenografia.
Fascynujące światła.
Feeria barw.

„Wróżka z kranu”
kuchenny wodewil patologiczny

Autor: Pierre Gripari
Przekład: Barbara Grzegorzewska
Dramaturgia i reżyseria: Michał Derlatka
Obsada: Sylwia Góra Weber, Zofia Bartoś, Magdalena Smuk, Piotr Srebrowski, Marek Tynda
Muzyka: Tomasz Gadecki
Scenografia i światła: Tomasz Weber
Czas trwania: ok. 60 min

„Szczęśliwa, skromna rodzina, normalni ludzie, normalne życie, a tu bach – taka kara Boska. Takie nieszczęście. Kto by się spodziewał? Tylko za jakie grzechy, pytam? Dlaczego akurat my?” – docieka rozgoryczony Albert A. (56 l.). Barbara A. (54 l.) dodaje: „Najpierw myślisz – taki dar losu. Takie szczęście. Taka okazja. Z dnia na dzień stajesz się kimś… A po paru dniach wszystko zaprzepaszczone… Wszystko. Tragedia… Koszmar. Po prostu koszmar… Dlaczego pytam? Dlaczego?”

Albert i Barbara A. zgodzili się podzielić z Państwem swą tragiczną historią i opowiedzieć o przerażającym spotkaniu z wróżką z kranu. Warto ich posłuchać. Ku przestrodze.

Spektakl przeznaczony dla widzów powyżej 16. roku życia.

***
Ze względu na specyfikę sceny osoby spóźnione nie zostaną wpuszczone na spektakl.

Irek Wojtczak i emiter grają na żywo do filmów:

„Zamarznięta północ” Buster Keaton
„One week” Buster Keaton
„Imigrant” Charlie Chaplin

Irek Wojtczak – saksofonista, improwizator, aranżer, twórca nieprzewidywalny, wymykający się jednoznacznym definicjom muzyki. Znakomicie wpisał się w polską scenę muzyczną gdzie jako lider, sideman czy solista nagrał ponad czterdzieści albumów. Został on doceniony przez czołowych amerykańskich krytyków magazynów All About Jazz i The New York City Jazz Record takich jak: Karl Ackermann, C.Michael Bailey, Budd Kopman czy Ken Waxman. Utwór z płyty Irek Wojtczak Folk Five ukazał się na samplerze dołączonym do brytyjskiego miesięcznika muzycznego The Wire (listopad 2015).

emiter – Marcin Dymiter. Porusza się w obszarze elektroniki, muzyki improwizowanej. Tworzy instalacje dźwiękowe, słuchowiska radiowe, muzykę do filmów, spektakli, wystaw i przestrzeni publicznych. Gra w projektach: niski szum, emiter_franczak audio video performance, Flora Quartet, MAPA, TRYS SAULES. Producent muzyczny. Współtwórca i kurator festiwalu mikro_makro oraz innych projektów dźwiękowych. Stypendysta Uniwersytetu Sztuki w Berlinie, finalista konkursu Netmage International Multimedia Festival w Bolonii. Stypendysta Marszałka Województwa Pomorskiego oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2011) i Fundacji Wyszehradzkiej (2012). Członek Polskiego Stowarzyszenia Muzyki Elektroakustycznej.