Pater / Wojtczak – Dźwiękowe mediacje
Premierowy duet dwóch błyskotliwych artystów sceny muzyki improwizowanej.
Współpracowali już w takich projektach jak Contemporary Noise Sextet, Bees Knees, Akineton czy SHMIB (Symultaniczna Hybryda Muzyki Improwizowanej z Bioartem).
To muzyka otwarta na nowe i stare horyzonty, gdzie wykonawcy czerpiąc inspirację z polskiego folkloru, muzyki klasycznej czy jazzu, łączą te gatunki z brzmieniem współczesnej elektroniki.

Irek Wojtczak – saksofony, flet, klarnet, bas klarnet, elektronika
Kamil Pater – gitara, moog, elektronika

***
Irek Wojtczak – saksofonista, improwizator, aranżer, twórca nieprzewidywalny, wymykający się jednoznacznym definicjom muzyki. Znakomicie wpisał się w polską scenę muzyczną, gdzie jako lider, sideman czy solista nagrał ponad czterdzieści albumów. Został on doceniony przez czołowych amerykańskich krytyków magazynów All About Jazz i The New York City Jazz Record, takich jak: Karl Ackermann, C.Michael Bailey, Budd Kopman czy Ken Waxman. Utwór z płyty Irek Wojtczak Folk Five ukazał się na samplerze dołączonym do brytyjskiego miesięcznika muzycznego The Wire (listopad 2015).

Kamil Pater – gitarzysta, improwizator, producent muzyczny, twórca muzyki do spektakli teatralnych. Absolwent Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Współtwórca jednych z najbardziej wyróżniających się zespołów na scenie muzyki alternatywnej i jazzowej: JAAA!, Contemporary Noise Quartet/Quintet/Sextet, Dziki Jazz, Irek Wojtczak Bees Knees. Nominowany do Fryderyków w kategorii Jazzowy debiut roku za płytę Dziki Jazz. W ostatnim czasie poświęcił się produkcji muzyki i eksperymentom współtworząc wiele projektów, w tym projekt SHMIB (Symultaniczna Hybryda Muzyki Improwizowanej z Bio artem) autorstwa wybitnego artysty Elvina Flamingo.

Luki Tymanski jest szwajcarsko-polskim wokalistą, perkusistą i kompozytorem. Urodzony w Bazylei w Szwajcarii, skończył szkołę w Niemczech. Do Polski przyjechał parę lat temu, żeby dołączyć do kwitnącej trójmiejskiej sceny muzycznej i odkryć swoje polskie korzenie.
Grał z takimi muzykami jak Tymon & The Transistors, Romek Puchowski, Natalia Przybysz czy Ścianka. Jest członkiem The Fruitcakes, jednego z najbardziej obiecujących polskich młodych zespołów.

W zeszłym roku Luki zdał sobie sprawę, że napisał zbyt wiele piosenek i postanowił rozpocząć własny projekt, który z dumą zaprezentuje. Hm, zastanawiacie się co to za rodzaj muzyki? Można powiedzieć, że rock’n’roll, ale tak naprawdę nie wiadomo – to po prostu muzyka. Przyjdźcie, posłuchajcie i sami się przekonacie.
Z Lukim wystąpią jego dwaj koledzy z The Fruitcakes, Przemek i Zwolan. Grali razem tyle razy w BOTO, że będzie tak, jakby grali w domu. To w końcu ich ulubiony klub.

Skład zespołu:
Luki Tymanski – gitara, wokal
Kuba Zwolan (Band Of Rose, The Fruitcakes) – gitara, wokal
Przemysław Bartos (Daniel Hertzov and Crew, The Fruitcakes, Ze Velocipedes) – bass, wokal

Gościnnie: TBA

Na wschodzie rozkwita disco-polo. Na południu artyści wciąż śpiewają poezję. Obie te zwaśnione strony postanowił pogodzić człowiek z północy, Szymon Jachimek, członek nieistniejącego już Kabaretu Limo. Przybrał on pseudonim MARIUSH i stworzył unikatowy styl w historii muzyki: disco-liryko. W tym gatunku wszystko jest możliwe. Taniec spotyka się z refleksją, Boys z Szymborską, a głębokie metafory z hej nananana.

Podczas wieczoru z disco-liryko na scenie znajduje się sam Mariush oraz towarzyszący mu pianista Hubert. Pomiędzy swoimi hitami („Czemu nie ma ciebie tu, krowa smutno robi mu” i wiele innych) Mariush dzieli się swoimi przemyśleniami na temat kobiet, pogody i życia w Ciechanowie. Jako że niewiele trzeba, aby stworzyć przebój disco, jeden z numerów jest całkowicie improwizowany na podstawie pomysłów zaproponowanych przez widownię. Bohaterem tej piosenki jest oczywiście kobieta, bo trudno wyobrazić sobie Mariusha i całą muzykę disco bez nieustannego wyznawania miłości do płci pięknej.

Recital Mariusha to inteligentny i zabawny komentarz do popularności muzyki disco-polo w naszym kraju. Bez wulgarnych żartów i natrętnego szyderstwa Szymon Jachimek zaprasza widzów do lepszego świata, w którym disco bawi, a poezja… też bawi.

Aby zapoznać się bliżej z jedynym wykonawcą disco-liryko na świecie, polecamy film, który rozpoczął karierę Mariusha (1,2 mln wyświetleń) oraz fanpage Mariusha: https://www.facebook.com/mariush.official

Prezentacja spektaklu nagrodzonego Dużą Konsekwencją Teatralną podczas I Sopockich Konsekwencji Teatralnych 

Spektakl SAM. oparty na tekstach Williama Shakespeare’a, Samuela Becketta i Sarah Kane nie posiada tradycyjnej struktury dramatycznej, gdzie historia bohatera, poprzez perypetie, zmierza do jakiegoś finalnego rozwiązania. Nie ma w nim też wyraźnie zarysowanej postaci scenicznej, o której można powiedzieć coś jasnego i pewnego. Akcja spektaklu zbudowana jest z zabłąkanych fragmentów „Hamleta”, „Towarzystwa” i „Psychosis 4.48”. Ich wspólnym tematem jest świadomość, świadomość kogoś, kto za wszelką cenę chce ustalić, kim tak naprawdę jest, chce poznać tego kogoś, którego twarz wykleja wnętrze jego umysłu? Takie pytania — czy nam się to podoba czy nie — docierają do nas wyraźnie i nieubłaganie w sytuacji kryzysu tożsamości, w stanach szoku lub załamania nerwowego. Dlatego taki, a nie inny dobór tekstów. Beckett pyta z precyzją i metodycznością, nieomal kartezjańską. Sarah Kane krzyczy, bez ogródek, prosto z serca. Szekspir wyśpiewuje to w monologach szalonego Hamleta. Co ich łączy? To, że człowiek musi toczyć ten pojedynek sam. Aktor ma jednak na scenie tą przewagę, że towarzyszy mu stale jego teatralny, wizualny sobowtór, umożliwiając sytuację dialogu tak z autorem, jak i z widzem.

W sferze praktyki teatralnej, spektakl powstał z inspiracji ostatnim etapem pracy Jerzego Grotowskiego, odkryciami psychologii zorientowanej na proces Arnolda Mindella, a w głównej mierze sytuacjami dialogicznymi wynikającymi z autoreferencyjnych struktur narracyjnych monologów beckettowskich. Ten ostatni obszar jest centralnym polem badawczym artysty i głównym tematem jego przewodu doktorskiego, realizowanego pod okiem prof. Krystiana Lupy.

W praktycznym badaniu sytuacji dialogicznej twórca korzysta z wiedzy i konsultacji psycholożki Agnieszki Wróblewskiej z Warszawskiej Akademii Psychologii Zorientowanej na Proces.

Reżyseria, choreografia, scenografia, kostiumy: Przemysław Wasilkowski
Tekst: Przemysław Wasilkowski na podstawie Samuela Becketta, Sarah Kane, Williama Shakespeare’a
Obsada: Przemysław Wasilkowski
Data premiery: 20 września 2016 r., Instytut Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Czas trwania: 60 min.

***

Ze względu na specyfikę sceny osoby spóźnione nie zostaną wpuszczone.

Jak brzmi swobodna improwizacja po przeszło dekadzie nieprzerwanej wspólnej pracy i koncertowania?

Zapraszamy na koncert duetu, który w swoim dorobku artystycznym posiada 5 płyt, niezliczone recenzje w kraju i poza jego granicami oraz setki koncertów klubowych.

***
Olbrzym i kurdupel – to duet improwizatorów, Marcin Bożek i Tomek Gadecki.� Wspólne muzykowanie pozwala im spełniać się artystycznie. W improwizacji czują się wolni i nieskrępowani niczym. Ich gra przesycona jest emocjami, które prowadzą ich w bardzo różne stylistycznie rejony muzyczne. Muzycy od samego początku przyjęli konwencję swoich koncertów jako spektaklu dźwięku i obrazu. Współpracując z uznanymi artystami sztuk audiowizualnych Tomek i Marcin występują w białych kombinezonach na których wyświetlane są wizualizacje.

***
www.olbrzymikurdupel.pl