NIE SPAĆ – ZWIEDZAĆ !

Czy kiedykolwiek marzyłeś o tym, aby spełnić swój amerykański sen? Pełen abstrakcji, niekonwencjonalności, kreatywności, która nigdy nie pozwoliłaby na rzeczywistą realizacje ? Sen jednak może być jawą i nasze odyseuszki są na to dowodem – 10 studentek z Uniwersytetu Gdańskiego ma szanse na wyjazd do USA na 40. Finały światowe Odysei Umysłu.

Jest pewien haczyk!

Aby amerykański sen się spełnił, potrzebne są środki. Dziewczyny nie próżnują i wykorzystają swoje niezwykłe talenty, do pozyskiwania funduszy.

Grupa OCH w składzie: Ewa Kielar, Emi Duszyńska, Karolina Kluczkowska, Agnieszka Zdybel, Julia Stelmach, Wiktoria Nasuta, Julita Zielińska i Weronika Sydow wspomoże odyseuszki i zagra dla państwa swój autorski koncert zatytuowany „Nie spać – zwiedzać”  Dziewczyny mimo tego, że się różnią, potrafią na scenie zamienić się w jeden żywy organizm, dający publiczności ogromną różnorodność emocji i pasji, która w nich płynie.

Projekt OCH powstał z inicjatywy Weroniki Sydow i Julity Zielińskiej – dwóch zdolnych artystek, które zapragnęły otwierać ludzi na niekonwencjonalne i eksperymentalne rozwiązania muzyczne poprzez kompleksowe nauczanie : emisję głosu, improwizację, ekspresję sceniczną, rytm, harmonię, kulturę muzyczną. Głównym założeniem projektu jednak była kompozycja, której warsztaty pozwoliły każdej z członkiń zespołu na stworzenie własnego utworu w danej konwencji.

12 maja
Teatr BOTO
Start : 19:00
Wstęp : 15 zł – pomóż dziewczynom spełnić amerykański sen!
+ jeśli macie ochotę wesprzeć je ponadprogramowo, będzie stała kreatywna puszka! Zapraszamy!

Zapraszamy również do śledzenia naszych postępów w spełnianiu marzeń -> ACK w USA

Podczas koncertu będzie można zdobyć wyjątkowe printy z wizerunkiem Szczwanego Mąciciela autorstwa Mrcl.

Scenariusz: Jakub Roszkowski
Reżyseria: Adam Nalepa
Obsada: Sylwia Góra Weber, Grzegorz Sierzputowski
Kostiumy: Agnieszka Kaczyńska
Stylizacja: Jaga Hupało
Muzyka: Marcin Mirowski
Scenografia: Tomasz Weber
Czas trwania: ok. 70 min

„Dawno, dawno temu, za górami, za lasami, w krainie wiecznych lodów, żył sobie w drewnianej chatce dojrzały mężczyzna. Niektórzy mówili, że stary nawet. Pustelnik. Jego życie było proste i monotonne. Wiatr i ciągle padający śnieg powoli sprawiły, że przestał się w ogóle uśmiechać, a mróz skleił jego wargi, że prawie w ogóle się nie odzywał, a jeśli nawet, to bardzo cicho. Ponoć aż zzieleniał i zgnił od tego zgorzknienia i samotności, tak że bały się go nawet dzikie zwierzęta. Tylko jego rudy kocur się go nie bał. Ale nie było to takie dziwne. Rudy kot był olbrzymi i polował nawet na psy. Pewnego razu, do chatki pustelnika zapukała młoda, piękna dziewczyna. Ubrana cała na biało, z książęcym diademem na czole. Niewinna taka. Prawdziwa biała księżniczka. Wyszła ona na chwilę ze swojego pięknego zamku z alabastru, żeby trochę poodkrywać świat, ale zgubiła drogę i strasznie zmarzła na śniegu. Na widok człowieka i ciepłego przytulnego domu, uśmiechnęła się tak gorąco, że jego zamarznięte serce zmiękło i zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia. Kupili sobie firanki i dywan i od tej pory żyli razem długo i szczęśliwie…”.

„Zielony mężczyzna” to druga, po zaskakującym debiucie „Morze otwarte”, sztuka młodego gdańskiego dramaturga Jakuba Roszkowskiego utrzymana w bajkowym klimacie. Mężczyzna – samotnik, melancholik i pesymista, kobieta – piękna, dobra i niewinna to reprezentanci dwóch przeciwstawnych światów. Lecz happy end wydaje się możliwy, bo przecież dobro zawsze wygrywa, a prawdziwa miłość pokona każdą przeszkodę. Bo tak to już w bajkach jest. Zarówno tych opowiadanych na dobranoc, autorstwa Hansa Christiana Andersena, jak i tych „made in Hollywood”. Lecz nie tym razem. Bo nic nie jest tylko dobre lub tylko złe, białe lub czarne. Wszystko tonie w różnych odcieniach szarości, szarości codzienności. W miarę rozwoju akcji, baśniowa poświata znika jak różdżką odjąć i okazuje się jedynie przykrywką do opowiedzenia historii bardzo realnej, bardzo współczesnej. Historii dwojga ludzi poszukujących miłości, zrozumienia, ciepła i bliskości. A jak to w relacjach między ludźmi bywa, nie zawsze jest jednoznacznie i wprost.

***
Ze względu na specyfikę sceny osoby spóźnione nie zostaną wpuszczone na spektakl.

***
fot. Jurek Bartkowski

Gdynia Improvisers Orchestra to zespół i zarazem projekt kroczący, skupiający muzyków otwartych na swobodną improwizację. Orkiestra prowadzona jest przez dyrygenta za pomocą gestów (improwizacja dyrygowana). Projekt założyciela ma na celu umożliwienie spotkań muzyków z różnych środowisk: improv, jazz, klasyka, alternatywa, rock czy pop i wspólne muzykowanie bez ograniczeń stylistycznych.

Improwizujący GIO w Boto:

Paulina Porszke, Aga Brenzak, Emilia Pollock, Agnieszka Rassalska, Bolec Bolesław Bolczyński – głos
Piotrek Szlempo, Adam Skorczewski- trąbka
Piotr Dunajski – tuba
Jakub Klemensiewicz, Mariusz Kawalec, Łukasz Żurawski – saksofon
Michael Sangita Andrews, Piotr Drabarek – gitara
Filip Arasimowicz, Bartosz Borzeszkowski – bas
Dominik Kisiel – syntezator
Grzegorz Aleksander Sycz, Maksymilian Kreft – perkusja
Sławomir Rodriguez Porębski – instr. perkusyjne
Marcin Bożek – prowadzenie

System gestów, którymi dyrygent prowadzi orkiestrę, nazywany jest Conduction. Opiera się on na kilkunastu znakach opracowanych w latach 80-tych przez Lawrencea  D. „Butch” Morrisa, wynalazcę metody i propagatora swobodnie dyrygowanej improwizacji. Dyrygent prowadzący orkiestrę opracowuje również własne znaki, które rozszerzają możliwości komunikacyjne z zespołem, nadając orkiestrze indywidualne brzmienie.

Orkiestra czerpie inspirację z zespołów Krakow Improvisers Orchestra i Viena Improvisers Orchestra, z których dyrygentami (Paulina Owczerek, Michael Fischer) Marcin Bożek miał zaszczyt pracować.

Orkiestra swoją premierę miała 18 stycznia 2018 roku w Teatrze BOTO. W tym momencie liczy 44 członków gotowych na spotkanie i wspólne muzykowanie. Liczba improwizatorów dostosowana jest do miejsca, warunków sprzętowych i wymagań organizatora. Najważniejszą ideą muzykowania jest miejsce, czas oraz dyspozycyjność członków orkiestry, której grono eksplorowania wspólnej muzycznej przygody i spotkania powiększa się, co jest ewenementem na skalę krajową.

https://soundcloud.com/user-100102955

Foto: Magdalena Rosman

8 maja – koncerty dyplomowe

18:00 Kacper Skolik

„Zapraszam serdecznie na mój koncert dyplomowy, który będzie zwieńczeniem trzech lat nauki pod bacznym okiem dr Tomasza Sowińskiego.
Koncert będzie próbą i zarazem sprawdzianem mojej dojrzałości muzycznej w stylistyce jazzowej.

Zagramy dla Państwa w składzie:
Szymon Kowalik – Tenor Sax
Filip Arasimowicz – Double Bass
Kacper Skolik – Drums”

19:00 Filip Arasimowicz

„Widzę szczyt, a za szczytem zaszczyt za zaszczytem. Lśnienie mistrzostwa kieruje moim bytem.”
Wojciech „Fokus” Alszer

Wierzę, że powyższy cytat może posłużyć za dewizę muzykom zbliżającym się do zakończenia swoich studiów magisterskich (ang. master degree – poziom mistrzowski).
Niech mój koncert dyplomowy będzie swoistym sprawdzianem, próbą „w boju”, czy istotnie zasłużyłem na tytuł magistra z gry na kontrabasie jazzowym. Zapraszam także do przekonania się, jak wypadam w roli lidera zespołu i kompozytora.

Zespół „Good Memories Only”:
Filip Arasimowicz – double bass, compositions
Jan Jarecki – piano, Nord
Arek Czernysz – accordion
Kacper Skolik – drums
oraz gościnnie:
Agata Leśniewska – vocal
Paulina Porszke – vocal

***
wstęp wolny