Szukamy połączeń pomiędzy słowem i dźwiękiem. Mowa bywa częścią muzyki, podobnie jak muzyka ma wiele wspólnego z mową. Literatura wyzwala i otwiera przestrzenie interpretacyjne, a ludzki głos i muzyka budują „świat” dla tekstu, który pozwala wyjść poza stosowane i znane formy. To spotkanie na przecięciu teatru, muzyki i słuchowiska, wyzwala potencjał tkwiący w brzmieniu głosu, treści literatury i niewidzialnym dźwięku.

tekst: “Sybilla – pieśń nieustająca” autorstwa Adama Jarka z inspiracji „Sybilla” Para Lagerkvista
czyta: Sylwia Góra
muzyka: Irek i Mikołaj Wojtczakowie

“Sybilla, czyli opowieść o tej, co innym sens bytu odsłaniała, a sobie pomóc nie zdołała.”

fot. Jurek Bartkowski

***
Regulamin:
– wewnątrz obowiązuje nakaz zasłaniania ust i nosa maseczkami
– przed wejściem na salę prosimy o zdezynfekowanie rąk oraz uzupełnienie obowiązkowego oświadczenia, że uczestnik, według swojej najlepszej wiedzy, nie jest osobą zakażoną oraz nie przebywa na kwarantannie lub pod nadzorem epidemiologicznym

Szanowni Państwo, dbając o jak najlepsze warunki w odbiorze koncertu, postanowiliśmy skorzystać z okazji, by przenieść go z ogródka na naszą scenę.

Zapraszamy, więc serdecznie na pierwszy w tym roku koncert, który odbędzie się na naszej scenie już 21 maja o godzinie 20:00.

Będzie to występ Kasi Kadłubowskiej – gdańskiej wibrafonistki, która zaprezentuje utwory ze swojej płyty White Lions.
Muzyka zakorzeniona jest w ambiencie, klasyce oraz minimalizmie i ma posłużyć słuchaczom jako odskocznia – trampolina do własnego wnętrza.

Na krążku znajduje się sześć utworów inspirowanych amerykańskim nurtem minimal music oraz muzyką świata – szeroko rozumianym folklorem. Dwa z pozoru odrębne nurty są wielką inspiracją dla kompozycji na wibrafon, kalimbę, darabukę i wokal. Ukłonem w stronę klasycznych korzeni artystki są dwa aranże : Didos Lament z opery Hernego Purcella oraz jedna część z Suit wiolonczelowych Bacha. Artystka stara się zredefiniować klasykę oraz znaleźć ponownie miejsce na improwizację mającą swoje korzenie w muzyce klasycznej a nie w jazzie. Punktem wyjściowym są minimalistyczne formy, zapętlające się motywy, mantry.

Białe lwy to opowieści uwięzione w muzyce. Nie tylko historie o klarownej fabule lecz historie wnętrza, historie nadzmysłowe, podróże wgłąb siebie i zakamarki natury duchowej, psychologicznej i metafizycznej. To most łączący widzialne i niewidzialne. To co jest w środku: świat uczuć, refleksji, transcendencji, świadomości i podświadomości z tym co na zewnątrz – światem zmysłowym, cielesnym, materialnym, werbalnym, namacalnym.

„Wyobraź sobie że bierzesz rozbieg. Biegniesz z całych sił przez kilka sekund i skaczesz.
Rozpościerasz ramiona i szybujesz jak na paralotni. Otacza cię cisza.”

www.kasiakadlubowska.com