Nagroda Aktorska dla Małgorzaty Szczerbowskiej na XVII Ogólnopolskim Festiwalu Sztuk Autorskich i Adaptacji Scenicznej „Windowisko 2015” w Gdańsku.

Spektakl zrealizowany w ramach rezydencji w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego.

„Sprzedam” to rodzaj gry towarzyskiej. Gra oparta jest na przypuszczeniach dotyczących osób, sytuacji, przebiegu zda­rzeń. Kto, gdzie, kiedy i dlaczego. Dlaczego? Każdy z nas zadaje pytania i szuka odpowiedzi. Każdy pochodzi z jakiegoś kra­ju. Ja jestem z Polski. To dobrze czy źle? Polska to wolny kraj… W tym kraju się urodziłam i zakocha­łam się po raz pierwszy. W tym kraju zostałam zgwałcona i nie umiem tego udowodnić. W tym kraju jestem chora i nie stać mnie na leczenie. Tutaj modlę się o istnienie jakiegokolwiek Boga i za­bijam siebie – na każdym spektaklu jeden raz, bo w tym kraju ja jestem aktorką. Polska to wol­ny kraj. Polska jest w Europie. To dobrze czy źle? Kto, gdzie, kiedy i dlaczego? Dlaczego? I co ja mam z tym wspólnego? Jak moje „ja” uzasadnić? Jak „ ja” nagrodzić albo ukarać? Jak „ja” mam siebie z siebie rozliczyć? Zadaję pytania i szukam odpowiedzi. Warunkiem gry jest ruch, więc się przemieszczam, pionowo albo po­ziomo… Będzie dobrze, myślę. Będzie źle, myślę. Pani Stysiu! Pani Stysiu! Nie ma jej… jak widownia chce kawy, to nigdy jej nie ma…

fot. Karol Jarek

Tomasz Szczepanek nie umie śpiewać. Nie trafia w dźwięki, ma słabo postawiony głos, niedoskonałą dykcję i pewnie kilka innych problemów, o których jeszcze nie wie. Odkąd pamięta, zawsze chciał śpiewać np. jak Whitney Houston. Piosenkarka, określana przez krytyków jako „The Voice”, od lat stanowi niedościgły wzór dla wokalistów na całym świecie. Czy biały mężczyzna z Ostrołęki może nauczyć się śpiewać jak czarnoskóra kobieta z New Jersey? Odpowiedzią na to pytanie będzie projekt „Can I be Whitney?”, w ramach którego Tomasz Szczepanek przejdzie trzymiesięczny trening wokalny, a jego rezultatami podzieli się na scenie.

Oczywiście w całym projekcie chodzi o coś jeszcze. Podobno Whitney Houston w trudnych chwilach zwykła mawiać do siebie i innych „Can I be me?”. Naciski ze strony producentów podtrzymywane przez oczekiwania publiczności skłoniły ją do stworzenia persony, jaką znamy ze sceny i ekranu: doskonałej pod każdym względem wokalistki i aktorki. Jednak, jak czas pokazał, był to zaledwie fragment jej barwnej, wieloaspektowej osobowości.
Każdy z nas spełnia czyjeś oczekiwania, a jednocześnie chce być sobą – cokolwiek znaczy „być sobą”. O tym także będzie ten projekt.

Spektakl powstał w ramach 39. Przeglądu Piosenki Aktorskiej i zdobył główną nagrodę w kategorii Nurt Off