SOPOT NON-FICTION 2022

Organizator: Fundacja Teatru BOTO
Współorganizator: Teatr Wybrzeże
Kuratorzy: Adam Nalepa, Roman Pawłowski, Adam Orzechowski
Partnerzy: Victus Apartamenty, Centrum Kształcenia Ustawicznego w Sopocie, Wolontariat Aktywni w Sopocie
Patroni medialni: teatralny.pl, e-teatr.pl, Trojmiasto.pl, Dziennik Bałtycki, Prestiż Magazyn Trójmiejski

Projekt zrealizowany ze środków Miasta Sopot

​

W tym roku gościmy sześć grup rezydentów.
Będą oni pracować nad następującymi tematami.

 

 

Kilimandżaro

James Malcolm
Piotr Pacześniak
Aleksandra Samelczak
Jakub Zalasa
Ewa Wiśniewska

Zobaczą Państwo koncert Kilimandżaro na tropie znikających meduz 

Grupa Kilimandżaro zabierze widzów w muzyczną podróż po Sopocie, podczas której prywatny detektyw James Malcolm wraz z sopocką posterunkową Sammy będą starali się rozwikłać zagadkę znikających z zatoki meduz. Wędrówka po najmroczniejszych punktach Sopotu – krzywym domku, klubie Sfinks 700, zatoce sztuki – okaże się też podróżą wgłąb własnych wspomnień oraz okazją do odkrycia co jest naprawdę ważne. Fiction czy non fiction; wakacje czy praca; sen czy jawa; fantazja czy prawda. Poprzez formułę musicalu chcemy zbadać subwersywny potencjał tkwiący w uwalniającym akcie wyśpiewania piosenki i ostatecznie dać widzom nieco oddechu przed nadchodzącym sezonem.

 

Dream Club

Kolektyw Sweet Spot w składzie:
Anna Andrzejewska
Ewa Mikuła
Tomasz Tański
Piotr Urbanowicz

Czy niestała praca wyznacza niestałe tożsamości? Czy praca sezonowa jest tylko na chwilę czy zajmuje istotne miejsce w naszym życiu? Czy zawód nas definiuje? Te pytania zadaliśmy pracownikom i pracownicom sezonowym na sopockim „Monciaku”. Podczas rezydencji staliśmy się performerami, którzy wkraczają w ich życie i pozwalają konstruować opowieści o samych sobie. To negocjowanie własnego miejsca wydało nam się szczególnie istotne w obliczu braku reprezentacji, która definiuje pracowników tymczasowych. Na potrzeby pokazu zapewniamy tę chwilową reprezentację. W tymczasowym medium, jakim jest teatr, tworzymy polifoniczną strukturę, pozwalamy wybrzmieć głosom, sami przeczuwając nasz rychły, sceniczny niebyt i niepewność scenicznej realizacji.

 

DEEPTRUTH

Agnieszka Kijewska
Dominika Lignicka
Helka Rząsa
Paweł Sablik
Łukasz Twardowski

Projekt „DEEPTRUTH” to próba odpowiedzi na pytanie w jaki sposób ocalić dokument i fakt przed rozwojem rzeczywistości post-prawdy, w której deepfake i fake news odbierają realności jej semantyczne znaczenie. Wykorzystując narzędzia, techniki i struktury kreaowania informacji twórcy i twórczynie podejmą próbę przedstawienia deep-truth – głebokiej-prawdy, czyli uruchomienia w teatrze nowych aspektów zbliżenia widza do materiału dokumentalnego. Projekt jest kontynuacją badawczo-artystycznego procesu „REDPILLME”, rozpoczętego podczas zeszłorocznej rezydencji festiwalu Sopot Non-Fiction 2021, który otrzymał pozytywny feedback ze strony widzów oraz kuratorów programu.

Paweł Sablik, reżyser:
W świecie post-prawdy docieramy do momentu, w którym będziemy postawieni przed ujawniającym się coraz wyraźniej faktem – to koniec dokumentu. Tak, to przewrotne założenie, które chciałbym poddać próbie w ramach eksperymentu, jakim jest praca-w-rozwoju podczas festiwalu Sopot Non-Fiction 2022. Jak język prac dokumentalnych ma przetrwać, skoro coraz głębiej pod skórę wrasta nam przekonanie, że dane, z którymi mamy do czynienia, mogą być deepfake’m a jedynym możliwym doświadczeniem prawdy w informacji, z którą mamy kontakt jest jej weryfikacja? W jaki sposób mamy ochronić dokument i fakt, gdy na naszych oczach wykorzystuje się jego aspekty, sposoby narracji, formy, narzędzia i techniki by kreować fakty i dokumenty na własne potrzeby, które nie mają nic wspólnego z naszą rzeczywistością? Jeszcze rok temu wydawało mi się, ze wystarczy uchylić jedną kurtynę by ujrzeć drugą stronę rzeczy – dziś już nie jestem tego taki pewien. Żyjemy już nie tylko w świecie post-prawdy, a w świecie końca faktów.

 

Zatrzymanie Krążenia

Natalia Gryczka
Anna Mazurek
Marianna Linde
Karolina Szczypek

Projekt „Zatrzymanie krążenia” to meta opowieść o rodzinnych sekretach i ich wpływie na postrzeganie rzeczywistości oraz mitologizowanie przeszłości. Materiałem jest osobista historia reżyserki, która przez ponad dwa lata próbowała wyjaśnić śmierć swego ojca. Autobiograficzna opowieść zmienia się w czułe pożegnanie, w którym grupa aktorek spróbuje wcielić się w Krzysztofa – człowieka, o którym prawie nikt nic nie wie.

Od twórców i twórczyń:
Zamysł artystyczny projektu „Zatrzymanie krążenia” opiera się na budowaniu opowieści scenicznej z wybrakowanego, niepełnego archiwum. Na bazie szczątkowych danych i materiałów non fiction chcemy zbudować opowieść i warianty jej zakończenia Na ile to co prywatne i autobiograficzne może być nadal uniwersalne w teatrze? Podążamy za zdaniem Maggie Nelson z „Czerwonych fragmentów” – „Jeżeli to się przydarzyło, to już warto to opowiedzieć”.

 

Zakon Pościelonych Łóżek (UA/PL)

Piotr Biedroń
Joanna Borchardt
Lena Laguszonkowa
Magdalena Smuk
Marzena Nieczuja-Urbańska

Projekt ukraińskiej dramatopisarki z Kijowa Leny Laguszunkowej to inspirowana prawdziwymi wydarzeniami historia Nadieżdy, matki rosyjskiego żołnierza kontraktowego, która szuka syna zaginionego podczas wojny w Ukrainie. Obrońcy praw człowieka nie mogą jej pomóc – od dawna są uznawani w Rosji za agentów zagranicznych. Komisarz wojskowy twierdzi, że według dokumentów jej syn nie istnieje. Krewni w Ukrainie przeklinają Nadieżdę i odmawiają jej pomocy. Kiedy rosyjscy żołnierze zdobywają coraz więcej trofeów w Ukrainie, w małym miasteczku pod Wołgogradem zaczynają dziać się dziwne rzeczy. W zamkniętej trumnie na uroczystym pogrzebie pojawia się jedzenie z McDonalda, wdowa po bohaterze nie może zdjąć podarowanej zdobycznej bielizny z ukraińskiej Buczy, a noga pułkownika ożywa. Okazuje się, że syn Nadieżdy nie został zabity ani wzięty do niewoli. Matka postanawia pojechać na Ukrainę, aby go odnaleźć.

Od autorki:
Mój projekt to dwugatunkowa opowieść: mieszanka stylu rosyjskiego teatru dokumentalnego i ukraińskiego dramatu muzycznego. Tytułowe jednakowo zaścielone łóżka to jedna z cech instytucji totalitarnych. Chcę nabrać dystansu do obecnych wydarzeń i spojrzeć na drugą stronę konfliktu.

 

Akademia Przebudzenia

Filip Krupa
Marta Parzychowska
Kalina Rzeźnik
Patrycja Wysokińska

Projekt inspirowany „Akademią Przebudzenia” Edyty Górniak oraz historiami „przebudzonych” celebrytów, m.in z branży muzycznej – Jacka Stachursky’ego i Ivana Komarenko. Tematem jest współczesny nurt pseudoterapeutyczny, który zyskuje na sile, nie tylko w mediach społecznościowych, ale i w realu. Zbudowany na coachingu, odwołuje się do potrzeb człowieka archaicznego, jego pragnienia mitu, czy też potrzeby religijnej.
Gustaw C. Jung pisał o tej potrzebie w kontekście niezidentyfikowanych obiektów latających. Dziś nie widujemy już UFO, świat się zracjonalizował, lecz swoje potrzeby przekierowaliśmy na nowych mistyków, przewodników duchowych spod znaku Osho i muzyki popularnej. Kim są osoby, które wybierają ścieżkę przebudzenia? Jakie łączą ich cechy osobowości? Czy w podobny sposób oddziałują na odbiorców? Czym urzekają publiczność w swoim performansie, prowadzonym w mediach społecznościowych i na żywo, w trakcie spotkań z odbiorcami? I najważniejsze – jakie lęki naszego społeczeństwa materializują w sobie przebudzeni samozwańczy guru?

Od twórców i twórczyń:
Celem projektu jest zbadanie środowiska polskich celebrytów, którzy postanowili wkroczyć na ścieżkę przebudzenia. Chcemy zrozumieć, co i dlaczego pragną nam przekazać oraz dlaczego w pozornie racjonalnym świecie ludzie potrzebują takich guru. Podczas rezydencji stworzymy własną Akademię Przebudzenia oraz zbadamy strategie przebudzania świadomości stosowane przez bardziej zaawansowanych w tej dziedzinie. Chcemy sprawdzić, na ile „przebudzanie” jest działaniem hochsztaplerskim, zakrojonym na mniej lub bardziej materialny zysk, a na ile jest autentyczną potrzebą jednostki do „wspierania innych, dawania im radości, światłości, sztuki, wzruszenia, refleksji”, wynikającą z wewnętrznych pragnień.